ქალბატონი მარიამი, რომელსაც პარანოიდული შიზოფრენიის დიაგნოზი აქვს. წლების მანძილზე წარმატებულ აკადემიურ საქმიანობას ეწეოდა, მდგომარეობის დამძიმების შემდეგ საქმიანობას ჩამოშორდა და დაცინვის ობიექტი გახდა. იგი გვიყვება მის ცხოვრებაში არსებულ სირთულეებზე, საზოგადოების დამოკიდებულებაზე მის მიმართ, ასევე მის სურვილზე რომ სოციუმი გახდეს უფრო ჰუმანური „მისნაირი" ადამიანების მიმართ.